Challenge - verhaal voor Messy Church

naar Lucas 4 

Jezus was in de woestijn. Die woestijn had hij zelf opgezocht. om zichzelf te testen. Eerst was hij aan de Jordaan, een rivier waar heel veel mensen waren. Die daar kopje onder gingen, om hun leven te veranderen. Jezus ging ook kopje onder. Hij werd gedoopt. En toen hadden de mensen een stem gehoord “Jij bent mijn geliefde zoon.”zei die stem, een stem uit de hemel. Was het God zelf die sprak? Maar wat betekent dat dan om een zoon van God te zijn? Dertig jaar was Jezus. Op een keerpunt in zijn leven stond hij. Klaar om grote dingen te doen, de wereld te verbeteren.. iemand met een grote toekomst, een heilige roeping. Maar voordat hij het lang in ging trekken, het land rond zou gaan trekken, om mensen over God te vertellen. Ging hij de woestijn in. Daar waar bijna niets is. Veel zand ja, en hier en daar een struikje. Heel soms water. En in de verte kamelen. En veel, heel veel zon. Hij wilde zichzelf testen, zichzelf uitdagen. Zichzelf tegenkomen. Om te kijken of hij wel sterk genoeg was. Iets dreef hem de woestijn in. Misschien wilde hij vooral God tegenkomen, die God die hem zijn zoon genoemd had. Hij at veertig dagen lang niets. Er was geen mens om hem heen. En hoe langer hij daar was, hoe vaker hij toch een stem ging horen. Die in zijn oor zeurde. En hem probeerde te verleiden. Zat het in zijn eigen hoofd? Kwam iemand hem in de war brengen? Sprak God weer tegen hem? Als je dan zo’n honger hebt.. en je bent de zoon van God – dan kun je die steen toch wel bevelen om een brood te worden? Dan krijg jij toch gewoon wat je wilt? Dan hoef jij toch geen honger te lijden?? En jij dan? Wat doe jij met reclames die je vertellen dat je echt gelukkiger wordt van nieuw speelgoed – van betere auto, of dat je de super aanbiedingen van supermarkt echt niet moet missen.. Maar Jezus zei nee. Een volle buik is niet het belangrijkste. Alles kunnen krijgen wat je hebt is niet het belangrijkste. Weet jij wel hoeveel mensen er zijn met honger? Wat zou God willen dat je doet? Maar weer was er die zeurende stem. Moe en hongerig was het moeilijk om er niet naar te luisteren. Kijk eens, naar het uitzicht dat je hebt. Al die landen, koninkrijken om je heen. Jij kunt de macht krijgen, als je wilt. De belangrijkste zijn, zodat iedereen voor jou buigt en tegen je opkijkt. Er je eigen voordeel mee doen. Pak die macht, het is zo gemakkelijk! En jij dan? Hoe verleidelijk is het om zoveel mogelijk virtuele vrienden te verzamelen, op tiktok, instagram? Zou je eigenlijk ook niet een influencer willen worden? En heel beroemd? Met een eigen youtube kanaal? Maar Jezus zei nee. Er zijn zoveel mensen die niks te zeggen hebben, en hulp nodig hebben. Waarom zou ik belangrijk willen zijn, alleen om het belangrijk zijn? Wat zou God willen dat ik doe? En nog een keer die zeurende, verleidelijke stem. Laat je maar gewoon vallen, blijf niet zo volhouden. Als je je laat vallen dan vangt jouw God je heus wel op. Maak het jezelf gemakkelijk. Er komt heus wel een engel die het voor je oplost. Die de rotzooi opruimt. En jij dan? Brengen al die gok reclames je toch niet een beetje in verleiding? Of gok je op crypto, in de hoop een grote slag te slaan? Maar Jezus zei nee. Neem geen risico om er zelf beter van te worden. En God te verzoeken. Wat zou God willen dat je doet? Voor wat of wie moet je risico nemen? Jezus zei nee. Hij doorstond de test. Hij bleef overeind. Hij bleef dichtbij God. Hij wist wat hij doen moest. Hij ging de wereld in. Om brood te delen met wie honger heeft. Om te dienen, de minste te zijn. Om te zorgen voor mensen. En het risico te lopen dat het hem heel veel zou kosten. Hij ging op weg om mee te lijden. Onderweg naar het Paasfeest van opstanding. Een voorbeeld van kracht. Iemand om je aan vast te houden.

Reacties