Misschien hebben we wel meer dan ooit behoefte aan schoonheid.
Misschien is er temidden van terugkerend gedoe, vernielzucht, en hoog oplopende meningen steeds weer behoefte aan schoonheid... aan kunst, aan muziek, en poëzie.
Iconen vormen een bijzondere vorm van 'kunst'. Ze worden vanuit gebed en meditatie gemaakt. En het uitgangspunt is niet, dat ik kijk, maar dat God kijkt en ik gezien word. De lijnen van een icoon lopen andersom - ze lopen naar de kijker toe in plaats van naar de horizon. Je wordt zo meegenomen de afbeelding in. Je mag er even 'bij God zijn', zou je kunnen zeggen; dat is waartoe je wordt uitgenodigd.
Een van de bekendste iconen is de icoon van de Drieëenheid, van Roebjlev. Hij wordt ook wel de icoon van de gastvrijheid genoemd, want één lezing is dat het de drie bezoekers laat zien die door Abraham worden ontvangen (in Genesis 18). Anderen zeggen dat het de Emmaüs-gangers zijn die we zien...
Hoe dan ook, we zien deze drie, en het is alsof we in hun gezelschap mogen aanschuiven - te gast bij Vader, Zoon en Heilige Geest. Onze blik wordt getrokken naar het midden, waar een kelk staat. Daar is ruimte voor ons, voor de kijker, die erin betrokken wordt.
Wil je stil worden bij de icoon, luister dan de meditatieve oefening (ingesproken voor de meditatiekring van de Protestantse gemeente Houten)
Hierin hoor je ook de Taizé liederen 'Adem in ons' en 'O Gij boven alles uit'.
Bron: 'Kijken met je ziel. Heilig kijken met Vincent van Gogh' van Hans Tissink. Lees meer....
Reacties
Een reactie posten