Heilige ruimte hier en nu




Hoe is je eigen ruimte 'heilige ruimte'? Kun je thuis - als je bijna nergens heen kunt - God tegenkomen? Ik kijk deze lock-down dagen in mijn huis om me heen, op zoek naar heilige ruimte. #heiligeruimte



Wat maakt mijn huis een plek waar God ook is? Wat herinnert mij eraan? 
Boeken, muziek, licht, samen eten.... Al die dingen laten voelen dat ik verbonden ben, op de plek waar ik ben. Dat wat ik zo snel vergeet.
Nog een keer, zoals ik begon, een kruis. Er hangen er meer in huis - ze vertellen over de verbinding tussen hemel en aarde; verticale verbinding en een horizontale beweging. Deze noemde mijn dochter ooit een engel; het zijn vooral open armen.


Muziek in huis maakt het tot een andere ruimte - wat kan beter rust geven, troosten of juist helpen om je tranen te laten gaan, of vrolijk maken dan muziek? Ooit was het een casettebandje dat ik grijs draaide, daarna werd het CD en nu een afspeellijst - vaak is er muziek die me moed geeft door te vertalen wat ik voel. Ooit begon dat bij de Psalmen, vermoed ik, die gebed en lied tegelijk zijn.
Op dit moment draai ik graag 'Return to love'  van Jeremy Olivier's album 'Changing World' #tip 


Een tafel kan een plek van ontmoeten zijn. Van delen, bijpraten, bidden, genieten, rust. Maar ook als ik er alleen eet kan ik stilstaan bij wat ik ontvang. Het kost wat meer moeite om ervan te genieten, alleen, maar als er dan iets op tafel staat, tòch: er is zoveel goeds!


Dichtregels scheppen ruimte voor verlangen en verwondering.. eigenlijk doordat er meer staat dan er staat. Dankzij Plint hangen er al vele jaren gedichten aan mijn muren, als doorkijkjes naar méér... Zoals deze van Ingmar Heytze over dansen. Voorlopig alleen binnenshuis, dat dansen.. maar straks..


Op de thermostaat in de keuken staat deze mini-icoon. Waarom daar? Geen idee eigenlijk... 
Van iconen zeggen ze dat ze je aankijken, vanuit welke hoek je er ook voor staat. Deze Christus heeft een vriendelijke blik die me volgt door het huis. Ook als ik de meeste tijd vergeet dat ik gezien wordt door Iemand die van me houdt. 
Het troost me ook dat Christus ziet wat er hier en nu in onze gekke, verwarde wereld gebeurt. Met niet aflatende, liefdevolle blik. Ook als ik even ben afgehaakt en ondergedoken...

Wat is een huis zonder boeken? 
Mijn boekenkast vertelt een deel van mijn verhaal. In boeken vond ik woorden voor verlangens en twijfels en vond ik soms antwoorden. Het zijn een soort van vrienden, die ik niet wil missen  in mijn buurt heb. Het diepst raken me sommige prentenboeken - die mogen echt niet weg. Misschien omdat ze het vertrouwen van een kind verbeelden en versterken. En dat heb ik hard nodig. 
Dit is de laatste, prachtige aanwinst: 'De jongen, de mol, de vos en het paard' van Charlie Mackesy. 



Licht aansteken - dat helpt me het meest om mijn huis als veilige, 'heilige' ruimte te ervaren. Hans Andreus dichtte het zo: 'het licht doet me van tijd tot tijd herinneren aan het licht'. Licht zegt veel als er niet veel woorden zijn. Dit lampje gaat al meer dan 25 jaar met me mee - ooit door een vriend meegebracht uit Taizé.

Veel van de dingen die in mijn huis tot een thuis maken, heb ik gekregen. Ook dit tegeltje met de wens 'vrede en alle goeds' dat in de gang hangt. Het is de begroeting van de heilige Franciscus. Ook nu nog kan ik van hem leren om een ander - en mezelf - met vertrouwen tegemoet te treden. Een open deur ipv geslotenheid. Elke dag weer.
Ik vond nog een 'coming home prayer'
Jesus the Door
the Word, the Welcome, 
soften my step
and still my mind;
So may Your presence
of peace be over me. 
Peace be here. 
My heart is open. 
(Celtic Daily Prayer book two)

Dit kruisje nam ik lang geleden mee van een paar dagen klooster. Het hangt voor het raam, bij de plek waar ik regelmatig probeer stil te zijn en te bidden. Het is als het ware een stukje hemel waar het licht doorheen valt. Doorzichtig.. 


Hoe zijn we op een goede manier thuis - bij onszelf, op de plek waar we zijn, bij God misschien? 
Daar wil ik de komende dagen bij stilstaan; juist nu we tot thuis blijven 'veroordeeld' zijn.
Om te beginnen op 6 januari, Driekoningen. Een dag waarop we vieren dat de 3 wijzen of koningen uit het Oosten aankwamen bij de plek waar Jezus was geboren. Na een lange reis waren ze er, op het spoor gezet door een ster. We noemen het ook wel Epifanie: het feest van verschijnen van het licht. 
Op deze dag is er een oud gebruik om een zegen voor je huis uit te spreken, aan het begin van een nieuw jaar. Een zegen voor de plek waar je bent, woont, leeft. 
Dat doe je op deze manier (dank aan Jacobine Scholte- de Jong en Marian Geurtsen voor de uitleg waar ik uit put):

De zegen bestaat uit de letters C, M en B die staan voor de namen van de drie koningen (Caspar, Melchior en Balthasar) maar ook voor de zin ‘Christus Mansionem Benedicat’, Christus zegene dit huis). Ervoor en erna staat het jaartal, het zou nu dus 20-21 moeten zijn. 
Je kunt de zegen met krijt ergens op je huis schrijven en er een wens of een gebed bij uitspreken.

Ik ga de komende dagen verder op zoek naar 'heilige ruimte' in mijn eigen huis. Wat herinnert mij aan Gods aanwezigheid; waar is er rust te vinden; hoe wordt op mijn eigen plek vertrouwen gevoed? 
Wordt vervolgd! 

Reacties