Op zoek naar 'samen' - de Corona schok


De corona-schok, laten we het daar eens over hebben. De schok die je overvalt als je de kerk bijna leeg ziet. En je je afvraagt: hoe lang duurt dit nog? En stiekem, ergens van binnen, is een stemmetje dat vraagt: komt dit nog goed? Wordt het ooit weer zoals het was? 

In het interview met mw. Greet Kammeyer hoor je haar geschokt zeggen hoe erg ze het vindt “dat Gods huis op slot is, en dat ik daar niks aan kan doen!”

Hier en daar zie ik ook gemeenteleden moedeloos als aan Babels stromen zitten, de lier aan de wilgen, wachtend op de terugkeer van het oude normaal. Ze vallen stil door de schok. 

Moeten we wachten tot het overgaat? Of is dit ook een uitnodiging om ons af te vragen: als de volle kerken wegvallen, wat blijft dan? Een uitnodiging om te luisteren, te kijken, te zien wat God geeft als wij stil vallen?

Hoe belangrijk is de kerk – de gemeente, het kerkgebouw - bij de ontmoeting met God? Kun je het misschien alleen ook wel? Of is het tegendeel waar: en blijft er van je geloof niet veel over als je niet samen kunt zingen, en bidden en koffie drinken in het vertrouwde kerkgebouw op het bekende tijdstip?

Veel vragen… 

Dit is de eerste van een serie waarin we op zoek gaan naar: ‘samen’ in tijden van Corona. En waarbij ik de vraag stellen wil: groeit er ook een ‘nieuw samen’ als de volle kerk is weggevallen? 

Wordt vervolgd...


Reacties