In de wolken

Ooit vertelde een vriendin me, dat ze behoefte had aan 'wolkenuren': tijd om naar de wolken te staren, ideeën te krijgen, ruimte te maken.
In het verhaal van Hemelvaartsdag is er een wolk die Jezus aan het zicht onttrekt. Hij is er.. en hij is er niet meer.
Ik stel me voor dat de vrienden van Jezus in de war waren, of verdrietig. Ze gingen de berg weer af, en misschien bleven ze wel steeds staan, om naar de wolken te kijken. Om te zien waar Jezus gebleven was. Of ze hem nog ergens konden zien? Misschien werden ze wel blij als ze een mooie wolk zagen, en moesten ze dan weer aan hem denken. Alsof die wolk een wagen was die hem naar de hemel bracht. Of een troon waar hij op zat.
In de Bijbel is een wolk nogal eens teken van Gods bijzondere aanwezigheid.
Misschien wil je eens proberen om een 'wolken-halfuur' te nemen? Wat zie je dan, in de wolken?
Het mooie is: ook al kun je geen kant op, of is je ruimte heel beperkt, er is altijd nog de ruimte van de hemel boven je hoofd. Als je omhoog kijkt, ziet het er anders uit.

Ooit deed ik me met een kunst project 'Silent Sky' - een half uur lagen we in stilte op de grond om naar de hemel te kijken. Hier lees je er meer over.. Silent Sky Project

Er zijn meer kunstwerken die je helpen kijken naar de hemel.
James Turrell's Skyspace in museum Voorlinden is een bijzondere ervaring: een ruimte met een gat in het dak maakt dat je zomaar een hele poos stil blijft zitten. En als je in 'The Hub' van Rob Sweere gaat liggen (in het bos van museum Kröller Muller), dan lijkt het net of de hemel heel dichtbij komt.