het midden van de dag

In discipline ben ik niet zo goed. Daarom ben ik ook zo blij dat ik werk, en daarvoor mijn bed uit moet. Of dat de kinderen naar school gaan en me wakker maken om mee te ontbijten.
Deze dagen valt de regelmaat voor veel mensen weg.
Je hoeft niet naar school, je collega's zitten niet op je te wachten want je moet thuis werken, de dagvoorziening is gesloten, je opdrachten zijn allemaal gecancelled, de sportschool en het café zijn dicht, de klanten blijven weg, er kan niemand op bezoek komen of je behandelaar zegt de afspraken af.
De zon schijnt buiten, er komt jong groen aan de bomen en de magnolia begint uitbundig te bloeien. Maar hoe de komende weken er uit gaan zien, is onzeker. Hoe lang duurt dit 'niets', dit wachten?

Ik krijg behoefte aan een ritme dat houvast geeft. Regelmaat, om het vol te houden. En, zonder vroom te doen.. ik krijg behoefte aan meer gebed. Gebed in de zin van: stil worden, luisteren naar wat er is, in me, om me heen, en vragen om vertrouwen.
In de katholieke traditie is er het angelus: een gebed dat om 6 uur 's ochtends, 12 uur 's middags en 6 uur 's avonds gebeden wordt.
Trouwens, ook mijn 'meditatie juf' geeft deze oefening mee: sta om 12 en 5 uur stil, probeer even helemaal aanwezig te zijn.

Het gebed van het Angelus herinnert aan de menswording van God: de engel die op de stoep bij Maria staat om de geboorte van haar kind, kind van God, aan te kondigen.
Het gebed aan het einde en het begin, en midden op de dag, laat ons voelen dat God en mens verbonden zijn. Mens ben je, niet los van God.
God werd mens - onbegrijpelijk hoe dat kan, maar er is een verhaal over. Dat geeft wat houvast.
Het betekent dat ons mens-zijn niet los van God is. En dat we God niet kennen, maar in de verhalen over zijn kind zien wat nabijheid is.
En om daar midden op de dag even bij stil te staan.. dat kan houvast geven. Het middelpunt van de dag, van wat er gebeurt, van ons leven is niet niets, maar nabijheid. Van de Eeuwige.

Luister naar een lied uit Taizé: 'Mijn ziel verstilt.. '

We kunnen niet bij elkaar komen deze dagen, ook niet in de kerk. We kunnen wel op afstand, thuis, ieder op haar of zijn eigen plek, in gedachten bij elkaar zijn of samen bidden. In Houten luidt de klok van de Opstandingskerk om 12 uur, elke dag. Als de klok luidt om 12 uur, zijn we met elkaar verbonden. Je vindt een tekst, gebed, lied om samen te bidden via pghouten.nl.

Foto, gemaakt door Vincie in Taizé.