“Als ik doodga wil ik nog één
keer / Denken aan de mensen die iets voor me betekend hebben. / Daar hoor jij
ook bij, Bob.”
[Kees ’t Hart &
John Schoorl | Als een zwerfkei. Dichters over Dylan, 93]
Zo begint het gedicht dat
Alex Roeka wijdt aan de Amerikaanse zanger.
Het lied Knocking on
Heaven’s Door raakt me. Maar waarom?
Het kent maar 4 akkoorden (‘love
is just a four letter word’).
De melodie is zó simpel dat
het je verbaast dat het zo vaak gecovered is.
Dylan schreef het nummer in
1973 als filmmuziek voor de western Pat Garret & Billy the
Kid.
Het vertelt het verhaal van twee vrienden die elkaar uit het oog verloren
zijn. Als ze elkaar weer treffen is Pat sheriff en Billy een vervaarlijk
crimineel. De laatste schiet een agent dood.
Het lied beschrijft zijn laatste
woorden als hij sterft: “ik geef mijn batch terug. Steek mijn wapens maar in
het zand. Ik zal ze niet meer gebruiken.”
Er sterft niet alleen een wetsdienaar. Zoals met het doodschieten
van een advocaat de rechtsstaat sterft.
Je kunt er ook het failliet
van de Amerikaanse droom in horen die toentertijd in Vietnam groot gehouden moest
worden.
Een cultuur die zich met
geweld verdedigt, sterft.
Jezus zegt: “wie zijn leven behouden wil, zal
het verliezen”.
Of
in Dylans variatie daarop: “He not busy being born, is busy dying”.
Knockin’ on Heaven’s Door gaat ook over het failliet van geweld, van oorlog
(Vietnam, Midden Oosten, Syrië, Nederlands Indië).
Maar het lied is heel klein gehouden. Het gaat over mij als ik me
afweer met harde woorden, mijn tekort probeer te verbergen - maar eigenlijk hoop dat mijn ziel zich opent...
Het eind van het liedje laat te
raden over.
Maar de melodie is hoopvol
als een gospel.
Laatst stond ik vlak bij die
deur. Toen mijn schoonmoeder plotseling overleed. Haar zoon zei: “mama, het is
goed”. Er kwam een serene rust over haar die bij haar bleef tot zij haar
laatste adem uitblies.
God weet komt het goed.
Knockin’ on Heaven’s Door gaat over de dood – en daarom over léven.
Het zingt over falen - en hopen
op gelukt. Want heeft de dood het laatste woord?
Als ik doodga, hoop ik dat
mijn kloppen niet vergeefs is. Dat ik gezien ben. In wat goed was en minder: dit
was ik en geen ander
Als ik lééf, hoop ik dat mijn
ziel zich opent.
Als ik niet klop ben ik bezig
te sterven.
Als ik klop hoop ik dat er
iemand is die mijn klop op de deur beantwoordt.
(inleiding bij Knockin’ on
Heaven’s Door, in Top-2000 viering, De Inham, Hoogland, 29 december 2019).
Mama take this badge
from me
I can't use it anymore
It's getting dark too
dark to see
Feels like I'm
knockin' on heaven's door
Knock-knock-knockin'
on heaven's door
Mama put my guns in
the ground
I can't shoot them
anymore
That cold black cloud
is comin' down
Feels like I'm
knockin' on heaven's door
Knock-knock-knockin'
on heaven's door
Reacties
Een reactie posten