Ontwaken: verwondering over het leven dat je ontvangt

Op de weg die God met je gaat, zijn er vaak andere mensen die jou tot gids kunnen zijn.
Een soulfriend, of iemand die je inspireert.


Voor mij is dat bijvoorbeeld Etty Hillesum

Voor haar werd het van essentieel belang dat je binnen- en buitenwereld een geheel vormen.
Anders is er geen vrede, geen stilte, geen vrijheid.

In wat zij schrijft in haar dagboek wordt haar innerlijke zelf steeds meer onderdeel van de buitenwereld en omgekeerd.

Zij schrijft:

[4 juli 1941]
'In Deventer waren de dagen grote zonnige vlaktes,... Er waren korenvelden, die ik nooit meer zal vergeten en waarbij ik bijna neergeknield was, er was die IJssel met de kleurige parasol en met het rieten dak en de geduldige paarden. En dan, de zon, die ik door alle poriën liet binnenkomen'.

[7 augustus 1941]:
'Ik zou zelf wel willen verdwijnen, zelf willen oplossen, mezelf willen vergeten en kwijtraken. Niet weglopen voor mezelf, maar heel natuurlijk en harmonisch willen oplossen in de aarde en de hemel'.

De wens om op te lossen in het landschap is gerealiseerd als ze schrijft:

'Ik ben stilgestaan op dat bruggetje en heb gekeken ver over het water, ben versmolten met het landschap en heb al m'n tederheid in die nacht neergelegd en gegeven aan de hemel met z'n sterren en aan het water en het bruggetje'. (25 april 1942)

Lees één van deze teksten aan het begin van je dag. En neem hem mee de dag in.

Ken je een vergelijkbare ervaring?
Hoe kleurt die je dag, je leven?

Je luistert naar Liselore Gerritsen | Ik stroom in jou | Liselore






Reacties