De ziel gaat te voet

Lopen is een goede manier om stap voor stap dingen op een rijtje te krijgen, en te verwerken. In een tempo dat past bij een mens. Ik herinner me Afrikanen die eens op bezoek waren in Nederland. ‘Mijn hart is nog niet aangekomen’ zeiden ze – zo’n vliegreis gaat veel te snel voor een mens. Om van het ene continent naar het andere, van één wereld naar een heel andere te gaan heeft een mens meer tijd nodig. Echt ‘aankomen’ gaat langzaam.
Zo gaat het ook met nieuwe dingen die gebeuren, grote veranderingen. Je merkt dat je hart achterloopt, dat die het nog niet kan bijbenen.
Mensen kiezen er soms voor om op pelgrimstocht te gaan. Te voet naar Santiago de Compostella, of Rome, dwars door Nederland een lange afstandspad. Tijd nemen om je al lopend te realiseren waar je bent, met je hart, je ziel. Je hoeft verder niets dan je ene voet voor de andere. Stap voor stap ontdekken waar je eigenlijk heengaat. Van binnen ben je bezig met je eigen bestemming, je doel of met het loslaten van allerlei plannen.

Lucas vertelt in de Bijbel het verhaal van de Emmaüs gangers, die onderweg zijn na de dood van Jezus. Onderweg loopt hij met hen mee. Stap voor stap gaan ze in opstanding geloven, zonder dat ze het door hebben. Sneller dan dat, kan het misschien ook niet; de ziel gaat te voet.

Wil je eens de tijd  nemen om te ontdekken waar je heengaat? Of wil je wandelend je hoofd even stil zetten en je ziel de ruimte geven? Of zoek je gewoon een moment van rust?
Er zijn allerlei mogelijkheden!
Er zijn 2 wekelijkse Zinwandelingen (van ongeveer een uur) waar je aan mee kunt doen.
De pastores van de Opstandingskerk zijn beschikbaar voor een gesprek in beweging, waarbij één van ons even met je meeloopt.
Er worden af en toe wandeldagen of weekenden georganiseerd.
Wil je meer weten, neem dan even contact met ons op.